W Polsce jest prowadzona geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu. Nie jest to oczywiście projekt wojskowy i nie o aspekty militarne tu chodzi, lecz o media, czyli sieci: wodociągowe, kanalizacyjne, energetyczne, gazowe, ciepłownicze, telekomunikacyjne i inne. Ewidencja ta obejmuje informacje o projektowanych, znajdujących się w trakcie budowy oraz istniejących sieciach uzbrojenia terenu, ich usytuowaniu, przeznaczeniu oraz podstawowych parametrach technicznych, a także o podmiotach, które władają tymi sieciami (czyli np. zakładach energetycznych).
Geodezyjna ewidencja obejmuje bazy danych oraz dokumenty nieelektroniczne (np. mapy). W zasadzie są prowadzone dwie ewidencje – dla skali makro, czyli całego kraju przez Głównego Geodetę Kraju oraz dla mniejszych obszarów – w powiatach, przez starostów. Ewidencja krajowa jest „zlepkiem” ewidencji powiatowych.
„Procedury” związane z przyłączami od istniejącej sieci oraz sieci uzbrojenia terenu sytuowanych wyłącznie w granicach działki budowlanej, są uproszczone. Więcej czasu i uwagi jest poświęcana projektom sieci uzbrojenia terenu w miastach oraz w pasach drogowych na terenie istniejącej lub projektowanej zwartej zabudowy na wsiach. Tutaj wymagane jest przeprowadzenie narad koordynacyjnych organizowanych przez starostę.
Starosta wyznacza sposób, termin i miejsce przeprowadzenia narady koordynacyjnej po otrzymaniu od inwestora lub projektanta wniosku o skoordynowanie usytuowania projektowanej sieci uzbrojenia terenu. Wraz z wnioskiem przesyłana jest propozycja tego usytuowania. Jest ona przedstawiona na planie sytuacyjnym sporządzonym na kopii aktualnej mapy zasadniczej lub kopii aktualnej mapy do celów projektowych, poświadczonej przez projektanta za zgodność z oryginałem.
Informację o naradzie otrzymują:
1) wnioskodawcy,
2) podmioty władające danymi sieciami uzbrojenia terenu,
3) wójtowie (burmistrzowie czy też prezydenci miast), na obszarze właściwości których mają być sytuowane projektowane sieci uzbrojenia terenu,
4) inne podmioty, które mogą być zainteresowane rezultatami narady.
Procedura wynikająca z ustawy nie pozwala na nadmierną zwłokę. Starosta ma obowiązek wyznaczyć termin narady, która powinna się odbyć w ciągu 14 dni od dnia otrzymania planu sytuacyjnego. Naradę można przeprowadzić także elektronicznie. Wtedy terminy są jeszcze krótsze: od 5 do 10 dni roboczych od zawiadomienia podmiotów.
Z narady sporządza się protokół, którego odpisy wydaje się wnioskodawcy oraz – na żądanie – innym podmiotom zawiadomionym o naradzie.
W postępowaniu obowiązuje zasada, że nieobecny nie ma nic przeciwko propozycji i nie składa żadnych zastrzeżeń co do planu. Gdyby jednak na naradzie naniesiono jakieś zmiany w usytuowaniu projektowanej sieci, starosta zawiadomi nieobecnych o tych zmianach, w ciągu 7 dni od dnia przeprowadzenia narady. I znowu: jeśli nieobecny nie zgłosi zastrzeżeń w ciągu 7 dni, zmiany uznaje się za uzgodnione. Jeśli zgłosi zastrzeżenia (staroście i wnioskodawcy), może jednocześnie zawnioskować o przeprowadzenie dodatkowej narady konsultacyjnej (bezpłatnie). Terminy wyznaczenia dodatkowej narady są takie jak pierwszej.
Jak już pisałam wyżej, uproszczone zasady dotyczą projektowanych sieci uzbrojenia terenu sytuowanych w całości w granicach terenu zamkniętego lub części takich sieci sytuowanych w granicach terenu zamkniętego. W tej sytuacji o usytuowaniu sieci lub ich części decyduje projektant w uzgodnieniu z podmiotem, który zarządza terenem zamkniętym.
Uzgodnienie to odbywa się na wniosek projektanta lub inwestora, skierowany do podmiotu, który zarządza terenem zamkniętym. Wyznacza się spotkanie uzgodnieniowe; a wyznacza je podmiot zarządzający terenem zamkniętym w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku. Natomiast samo spotkanie powinno się odbyć w ciągu 30 dni od dnia otrzymania wniosku.
Dane objęte tymi postępowaniami trafiają do geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu.
Podstawa prawna: ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. 1989 Nr 30 poz. 163 z późn.zm.)